Fale sejsmiczne są to sprężyste fale przenoszące energię uwolnioną w hipocentrum (zob. Trzęsienia ziemi - definicje podstawowe ), [1], [2], [3], [4].

Rozróżniamy następujące rodzaje fal sejsmicznych:
Fale przestrzenne rozchodzące się wewnątrz ziemi, które dzielą się na:

• fale podłużne, zwane falami P, od łacińskiego "undae primae", charakteryzują się drganiem materii w kierunku równoległym do rozchodzenia się fal ( Rys. 1 ). Powodują ściskanie i rozciąganie skał, przez które przechodzą. Fale P są najszybsze z fal sejsmicznych i jako pierwsze są rejestrowane są przez sejsmometr (zob. Pomiar fal sejsmicznych ), stąd ich łacińska nazwa. Fale podłużne rozchodzą się w płynach, również w płynnym jądrze Ziemi.

• fale poprzeczne, zwane falami S, od łacińskiego "undae secondae", charakteryzują się drganiem materii w kierunku prostopadłym do rozchodzenia się fal ( Rys. 2 ). Rejestrowane są przez sejsmometr jako drugie, gdyż są około 1,6 razy wolniejsze od fal podłużnych.

Fale powierzchniowe rozchodzące się na powierzchni Ziemi, w których wyróżnia się:

• fale Rayleigha ( Rys. 3 ) są to powierzchniowe fale poprzeczne, w których ruch cząstek materii odbywa się po elipsie ustawionej pionowo, prostopadłej do kierunku biegu fali.

• fale Love'a ( Rys. 4 ) są to powierzchniowe fala poprzeczne, w których ruch cząstek materii jest prostopadły do kierunku rozchodzenia się fal.